زیدان بهترین بازیکنی بود که در مقابل یا در کنارش بازی کردم. هیچوقت شبی که با لباس منچستر در مقابل رئال مادرید بازی کردم رو فراموش نمیکنم، اواخر بازی زیدان به من نزدیک شد و گفت که در آخر بازی لباس هامون رو عوض کنیم، تا شنیدن سوت پایان بازی شوکه بودم !
اصولا تو یک جمع دوستانه کسایی هستند که از نظر چهره و جذابیت با بقیه فرق دارند انگار خدا آنها رو به یک شکل دیگه ای نگاه کرده و افریده ، دیوید بکهام هم از این قاعده مستثنا نیست جوری که در روز 2 may پیکاسو روزگار تمام هنرشو جمع کرد تا دیوید بکهام را نقاشی کنه و آثارشو به نمایش بگذاره روزی که اولین بار برای من یونایتد به میدان رفت گزارشگر انگلیسی از او به عنوان یک سوپراستار هالیوودی یاد کرد و گفت این پرنس کوچولو هم از نظر چهره و هم سبک فوتبالی حرف های زیادی واسه گفتن داره و از اون بازی به بعد بود که طرفدارای منچستر لحظه شماری میکردن تا شنبه و یکشنبه جدیدی فرا برسه تا بتوانند این پسرک مو بلوند را از نزدیک ببیندو لذت ببرند خود دیوید بکهام در مورد این قضیه میگه من مخترع سبک مدلینگ فوتبالم
اون روزا قلب طرفدارای من یو واسه پرنس بکهام میتپید ولی وقتی متوجه شدند که باید قلبشون را بخاطر نزاع با مغزشون از تنشون جدا کنند بغض گلو شون را فرا گرفت ..... روز خداحافظیش نه تنها خودش گریه گرد بلکه ابر های شهر منچستر نیز شروع به باریدن کردن و دوستاران دیوید تو حالت بیداری چشمان خود را بستن و تمام خاطرات خوب و بدشو مرور کردن و اشک ریختن
مردی که یک تنه یک ملت رو راهی جام جهانی کرد !
13 سال پیش در چنین روزی دیوید بکهام با یه ضربه ایستگاهی انگلیس رو راهی جام جهانی کرد.
انگلیس تا دقیقه 92 یک گل از یونان عقب بود و با این گل در ثانیه های پایانی و کسب 1 امتیاز به جام جهانی 2002 صعود کرد. صدای خبرنگاری که بعد از گل میگفت "I can't believe it" "نمیتونم باور کنم" همچنان در مستند های ورزشی و کانال های انگلستان شنیده میشه.
تعداد صفحات : 3